İstanbul Feminist Kolektif (İFK), 2007 yılından itibaren kadın cinayetlerine karşı mücadeleyi önceleyerek politika yaptı. Kadın cinayetleriyle ilgili politikasını güçlendirdi. Kadın cinayeti davalarını takip etti: Sevim Zarif, Ayşe Yılbaş, Satı Korkmak. 2010 yılında “Kadın Cinayetlerine İsyandayız” kampanyası başlatıldı.
Kadın cinayetleri ile ilgili feministlerin sözü yıllar içinde evlerden sokaklara, mahkemelerden gazetelere yayıldı. Töre ya da namus cinayeti değil “kadın cinayeti” kullanılmaya başladı. Kadın cinayetlerine karşı artık ülkenin her yerinde kadınlar bir araya geliyor; evlerden sokaklara, mahkemelerden televizyonlara mücadele sürüyordu.
Kadınlar hayır dedikleri için, boşanmak istedikleri veya boşandıkları için, türlü biçimlerde erkeklerin baskılarına ve şiddetine direndikleri için öldürülüyorlardı. Kadınlar devlet mekanizmalarını işletmeye çalıştıkları için, polise, yargıya, sığınağa gittikleri için, gittiklerinde eve geri gönderilmek değil şiddetsiz ve eşit bir hayat istedikleri için öldürülüyorlardı. İstanbul Feminist Kolektif kadınları hapsetmeye çalıştıkları “mağdur” kimliğinden çıkarıp tüm kadınları güçlendirecek bir politik söz kurma üzerine tartışmalar yürüttü. Gündeminde kadınların erkek şiddetine direnişi ve kadınların hayatlarına sahip çıkmaları vardı.
İFK; 29 Ağustos 2012 tarihinde, kendisine silah zoruyla sürekli tecavüz eden akrabası Nurettin Gider’i öldüren Nevin Yıldırım’ın davasını takip etmeye karar verdi. 2014 yılında da kendisini ve çocuğunu korumak için sistematik şiddet gördüğü eski kocası Özkan Kaymaklı’yı öldüren Yasemin Çakal davasını takip etmeye başladı.
Bir yandan kadın cinayetleri devam ederken bir yandan da kocalarını, eski kocalarını, sevgililerini, akrabalarını yaralayan ya da öldüren kadınların haberleri de artmaya ve görünür olmaya başlamıştı. Bu, kadın cinayetlerinin diğer yüzüydü: canına tak ettiği için öldürmek zorunda kalan kadınlar. Yıllarca sürekli olarak şiddete maruz kalmış, kurtulmak için her yolu denemiş ve başka çaresi kalmayınca kendini savunmuş kadınlar. Bir o kadar da, hayır demiş, direnmiş, kendi hayatlarını kurmuş kadınlar.
İstanbul Feminist Kolektif, 2015’in başından beri işte bu kadınlarla ilgili haberleri toplamaya başladı. Her ay yayımlanan “Kadınlar Hayatlarına Sahip Çıkıyor” raporlarında, kendi canını kurtarmak için şiddetine maruz kaldığı erkeği öldüren, yaralayan ya da bu şiddete bir biçimde meydan okuyan kadınların hikâyeleri yer alıyordu. Raporlarda hikâyeleri yer alan kadınlar, eğer öldürmese ya da yaralamasa kendisi öldürülecek olan kadınlar. Yıllarca kocasının, sevgilisinin şiddetine, işkencesine maruz kalmış, her türlü yolu denese de bir çıkış bulamamış ve kendini ya da çocuğunu korumak için şiddete başvurmak zorunda kalmış kadınlar.
2015 8 Mart Feminist Gece Yürüyüşü’nün pankart sözü “Hayatlarımıza Sahip Çıkıyoruz” oldu.
Birincisi 11 Şubat 2015 tarihinde paylaşılan raporun sonuncusu Ocak 2016’da paylaşıldı. 8 Temmuz 2015 tarihinde İFK kimi yarım kalmış faaliyetlerini tamamlamayı saklı tutarak kendini dağıtacağını kamuoyuna duyurdu. Kasım 2015 tarihinden itibaren forumlar örgütlendi.
16 Ocak 2016’da yapılan feminist forumun konusu “Hayatlarımıza Sahip Çıkıyoruz” idi. Forumda bu konuda faaliyetleri sürdürme iradesi çıkmadı. Ancak erkek şiddetini engellemek için öldürmek zorunda kalan kadınlar kadın hareketinin gündemi olmuştu. 2014 Temmuz ayında, İstanbul Feminist Kolektif ’in çağrısıyla toplanan farklı siyasi partilere, sendikalara, kadın örgütlerinden kadınların oluşturduğu Kadın Cinayetlerine Acil önlem grubu meşru müdafaa hakkını kullanan kadınlar için eylemler yapmaya devam etti.
İstanbul Feminist Kolektif ’in 2015 yılında aylık olarak hazırladığı raporları, raporlarla ilgili yazıları ve raporlara konu olan kadınlarla söyleşileri, hayatlarına sahip çıkan kadınların hikâyeleri derlenerek, Güldünya Yayınları’ndan Kirpiğiniz Yere Düşmesin / Kadınlar Hayatlarına Sahip Çıkıyor adıyla Mart 2016’da yayınlandı.
Kadınlar Hayatlarına Sahip Çıkıyor/Ocak 2015
Kadınlar Hayatlarına Sahip Çıkıyor/Aralık 2015
