Bu şarlatan tavırların doğmadan öncesinden itibaren hak tanınıyor ya sana, sonra sen adalet falan diyorsun ya mesela, belimi doğrultamıyorum.
Şöyle ki, dert edindiğim ne varsa belime yükleniyor. Şöyle bak, duraksız konuşan, boş olduğu halde sırf erkek olduğu için konuşmayı hak bilen erkeklikleri belimde hissediyorum. Sanki bu ağaç onlar için kök salmış, bu falezlere vuran dalgalar suçlu hissediyor, kayalar sivriyim birilerine zarar verir miyim kaygısı yaşıyor, kuşlar çok ötse gürültü, az ötse küresel ısınma diyen erkekler, erkeklikler. Bu şarlatan tavırların doğmadan öncesinden itibaren hak tanınıyor ya sana, sonra sen adalet falan diyorsun ya mesela, belimi doğrultamıyorum. Şair, yazar, ressam, müdür, polis, doktor, öğretmen, baba, abi, koca… olup da sırf erkeksin diye saygı görüyorsun ya belim ortadan ikiye ayrılacak zannediyorum. Resimlerinde böyle kadın bedeni üzerinden ünlü oluveriyorsun ya mesela, şiirlerinde kız çocuklarını güle benzetip korkusuzca kokluyorsun falan, kendi omurgasızlığını karının namussuzluğu zannediyorsun ve hakkın sanıyorsun ya, yürüyemez oluyorum. Kitlenip kalıyorum. Zehrini suya akıt diyemiyorum kirlenir, toprak da olmaz bir daha tohum filizlenmez, havaya da kusma zaten eser miktarda oksijenimiz. Bilmiyorum. Değişip dönüşeceğine dair inancım belim sağlamken az da olsa vardı. Şimdi yok. Nasıl olur bilemiyorum.
Zehrini de alıp gitsen hiçbir canlıya zarar vermesen artık. Bu zehri reddetme ihtimali olan erkeklerin de kanına girmesen. Bulaşamasan daha fazla. Yayılamasan. Karanlıktan korksan, gardıroptaki kıyafetlerine her gün hesap vermek zorunda kalsan, memelerin aniden büyüse füze diye dalga geçseler ya da olduğu gibi kalsa Hollywood memesi deyip kendinle barışmaya çalışsan, saçın uzun olsa ama aklın kısa, ya da saçın kısa kalsa ama aklına anarşist muamelesi yapsalar. Bilemiyorum para kazansan ama istediğin gibi harcayamasan ya da kazansan ama çocuklarına vakit ayıramadığın için linçlensen. Ya da birinin ikinci karısı olsan, ya da dur sekiz yaşında öldürülsen ama mezarına oyuncak yerine gelinlik koysalar, hayatta kalmak için zehirle doğmuş bir hayvan olmadığını anlar mısın? İnsan olduğunu hatırlayıp hayatta kalmak için toksik olman gerekmediği konusunda bir aydınlanma yaşar mısın? Böylece benim de belim ağrımaz. Tamamen bencil bir yerden belim ağrımasın diye diliyorum bunları. Eşitlikten geçtim. Ne de olsa ateş düştüğü yeri yakar.
