‘Şüpheli ölüm’ kategorisine alınan kadın cinayetleri ne yeni ne de sadece “ilkel erkekler” tarafından işleniyor.
Boşanmak isteyen karılarını, boşandıkları karılarını, kendilerinden ayrılan sevgililerini, kendileriyle sevgili olmayan kadınları öldüren erkeklerin takım elbise ve kravatla hakim karşısına çıktıklarında beyan ettikleri ortak bildik ifade, “Seviyordum, o nedenle öldürdüm.” biçimindedir. Cinayetlerini “aşk” ile masumlaştırmaya çalışan erkeklerin bizzat bıçak ya da tabancayla öldür(e)medikleri kadınlar da nedense hep beşinci altıncı katlardan sokağa atlayıp” ölürler”.
Bu tür kadın cinayetleri ne yeni ne de sadece “ilkel erkekler” tarafından işleniyor.
20. yüzyılın başında yazdığı “Ölü Şehir” operasında Erich Wolfgang Korngold da kökleri çok eskilere dayanan bu temayı işliyor. Eserin baş kahramanı Paul’un karısı Marie bir akşam balkondan sokağa “atlayıp” ölür. Paul karısına öylesine aşıktır ki, Marie’ye çok benzeyen Marietta nezdinde karısının dirildiğine inanmak ister ve onunla ilişkiye geçerek Marie’yi yaşama döndürür. Ancak Marietta’nın kaderi de Marie’ninkinden farklı olmaz. Paul onu da öldürür. Sevdiği için, aşkı uğruna öldürür.
E.W. Korngold’un bu operası yirminci yüzyılın ilk çeyreğinde Almanya’da ve diğer Avrupa kentlerinde çok kez sergilenir. Nazi iktidarıyla birlikte, Korngold’un Yahudi olması nedeniyle, bu eser 1950lere dek Avrupa’da sergilenemez. Ama kadın cinayetleri dünyanın her yerinde o günlerde de, öncesinde de, sonrasında da “sergilenmeye” devam eder.
