Birileriyle buluşabilmek için tam da sindiremediğiniz bazı durumları kabullenmek zorunda hissedebilirsiniz kendinizi. “Bu alemin raconu bu”cular sizi emebilir. Bu yüzden belli oranda acemi kalmak şimdilik bana iyi geliyor. “Bilmiyor-gibi” olmak harika bir acemilik nişanı bahşediyor. Omzumda rütbe gibi parlıyor.
“karşında 21 cm var bebeğim”
Acemilik. Beceriksizlik. Yalpalamak. Sendelemek. Eline yüzüne (ve bedeninde başka bilumum yere) bulaştırmak. Keşmekeş. Karışıklık. Homurdanmak. Berbat etmek. İçine etmek. Perişan etmek. Bozmak. Bunların hepsi “bumble” sözcüğünün Türkçe anlamları. Bir buluşma aplikasyonu için ne kadar da harika bir isim seçmişler. Üstelik de “feminist” bir yaklaşımla çıkış yapmış, kadınları düşünmüş bir aplikasyon. Bütün anlamları (kadın) üstüme alıyorum (böyle sıkı sıkı kemerle de bağlıyorum bi’ güzel). Bunların beni götürdüğü bir ilişki kimliği var; çok eşlilik… Oraya geleceğim.
Acemilik
Bumble (ücretsiz) üyeliğimde altıncı ayımdayım. Bu maddeyi “onurumla” geçmeyi ve yazmamayı isterdim ama ne mümkün. Zaman zaman kendimi alemin yaban arısı (bumble-bee) hissettiğim olmadı değil ama gelin görün ki acemilik hiç bitmedi. Bir kere cinsel terimler sandığım kadar az değilmiş ve her gün bir yenisi çıkıyor diye de şüpheleniyorum. Erkeklerin fantezilerinin (görüp görebildiğimiz filmler ve porno klişeleri kadar) bir sınırı vardır herhâlde diye düşündüğüm bir anda karşıma kulak fetişi çıkabiliyor. Ayak en sıradan fetiş nesnesiymiş mesela. Ne kadar çok erkeğin ne kadar çok fantezisi varmış meğer ve büyük olasılıkla gizli ve örtük kalmış. Bumble veya diğer aplikasyonlarla gündelik ilişkiler yakalayabilmek (sözde) kolaylaşınca da cin lambadan çıkmış olmalı. Asıl ilginç olanı bunlar kişiden kişiye geçiyor, aktarılıyor ve bumble içi, gayriresmî ve sürekli bir eğitim çarkı dönüyor. Bir gün karşına çıkan alışılmadık bir talebi bir başka gün talep eden olabiliyorsunuz. “Yetişkin insanlarız, ne olacak, irade bizde, canımız ne isterse” diyebiliriz ama o çark girdap gibi de işleyebilir. Birileriyle buluşabilmek için tam da sindiremediğiniz bazı durumları kabullenmek zorunda hissedebilirsiniz kendinizi. “Bu alemin raconu bu”cular sizi emebilir. Bu yüzden belli oranda acemi kalmak şimdilik bana iyi geliyor. Bir de tam olarak ne istediğim konusunda hep acemiyim. İlişki biçimi kategorileri; “evlilik”, “ilişki”, “henüz bilmiyorum”, “gündelik, tek gecelik” şeklinde. Evliliği seçecek halim yok, hem hiç havalı da değil. “İlişki” de çok gururlu gösterir beni şimdi (Jane Austen’ın kadınlarından değilim). Ben “henüz bilmiyorum” ve “gündelik, tek gecelik” kategorilerinde dolanıyorum aylardır. Basitçe “bir sevgilim olsun” istiyorum belki de. Ama durum o kadar karmaşık hâle geldi ki ne istediğimi tam bilemiyorum. Bunu başta belirliyor olmak mı, çok seçenek olması mı, her şeyin hızlı gelişiyor olması mıdır neden bilmiyor-gibiyim. İşte bu “bilmiyor-gibi” olmak harika bir acemilik nişanı bahşediyor. Omzumda rütbe gibi parlıyor.
Eline yüzüne bulaştırmak – beceriksizlik
Çok iyi kolilediğimi düşündüğüm anda ve yazışma iyi giderken “unmatch” yiyebildiğimden kendimi beceriksiz hissediyorum. Bir insan bu kadar mı kötü erkek seçer ya! Ağlamak istiyorum. Bütün cinsiyetçiler beni mi buluyor ya! P27[1] şöyle bir şey söyledi: “Kadınlar iyi yön bulamaz, oryan-ti-ringde iyi değildir.” Bu herifçioğlu ile öyle bir kapıştım ki ama aslında o beni tarif ediyormuş meğer. Caddebostan’dan “kadınlar araba park etmesin” diyen bir erkek bulduğuma göre bende bir oryan-ti-ring sorunu var, belli. Ya da Bağdat Caddesi kaybedilmiş “ring” de haberimiz mi yok?
Yalpalamak – sendelemek
Bazen duygusal bi’ şeyler oluyor ama sevişme sonrası çıt yok. Bir gün yas tutuyorum, karaları bağlıyorum. Ertesi gün yeni şugar bir “match” ile yine yükseklerdeyim. Bu inişler çıkışlar öyle sık oluyor ki yalpalıyorum. Çok fazla şeyi çok kısa zamanda hissediyorum. Bir histen bir hisse geçerken sendeliyorum. Eşik yok. Tüketiyor muyum? Bilmem. Kasanova bir makarna tenceresi markasıdır. Linki dipnota bırakıyorum. [2]
Keşke öğrendiğim cinsel terimleri unutmasam. Ama orada çok yalpayım. Çok hoşlandığım biri var, daha yeni yeni yazışıyoruz. Zaten ben boş vaktim oldukça habire yazışıyorum. Markete giriyorum, merak ediyorum, beyaz yaka ama görevi ne? Böyle sorsam iyi “işteki pozisyonun ne?” diye yazabiliyorum salça alırken. “Doggy ☺” diye yanıt verdiğinde ben artık kasadayım, yazamayacağım, sesli kayıt gönderiyorum. “Doggy diye bir pozisyon mu var şirketinizde” diye bağırıyorum telefona. Bütün market beni duyuyor. Çıkarken bizim sitede oturduklarını tahmin ettiğim, evli olduğu belli bir çift bana tuhaf tuhaf bakıyor. Bence evlilikte umut var. Hatta bizim sitede de umut var.
Keşmekeş – karışıklık
Bumble ile ilgili kafamı karıştıran ve ortamı keşmekeşe sürükleyen şey şu; çok fazla erkeğe maruz kalmak… Çok fazla erkek yüze, kimliğe, dile maruz kalmak bunaltıcı olabiliyor. Bir yandan erkekleri daha iyi tanıdığımı düşünüyorum. Yani mevcut-hâlihazır-güncel-son model-gıcır erkek tipolojileriyle yüzleşiyor olmak zamane bir bilgi birikimi sunuyor. Ne düşünüyorlar? Neyi istiyorlar? Neyi istemiyorlar? Nasıl reaksiyon veriyorlar? Ne şekilde gard alıyorlar? Tam bir karmaşa… Buradan anlamlı bir sosyolojik analiz çıkar mı bilemiyorum. Gündelik ilişki isteyen erkeklere bazen fazla soru soruyorum, yani kolileme arzusunu aşan, merakı körükleyen sorular. Bu soruları sormak aslında kendimi anlamama neden olur genelde. Çünkü sorular, Bumble Günlükleri’nin ilkinde kendimle alay ettiğim, basmakalıp romantik kadın hallerimin hiç kaybolmadığını gösteriyor: “Hiç âşık oldun mu?” “Neden hiç evlenmedin?”. P28 bana “büyük sever misin?” derken ben ona böyle şeyler sorabiliyorum saf saf. Sonra birden uyanıyorum. “Böyle sorduğuna göre ‘büyük’ var karşımda” diye yazıyorum ona bumble peteğinden (hah işte çapkın kız geri döndü). “Karşında 21 cm var bebeğim” diye yanıtlıyor. O güne kadar “boyut-ebat-miktar-en-oran-cüsse” olayına hiç girmediğimi fark ediyorum. “Önemli olan boyut değil bebeğim” demek isterdim (hepinize) ama çapkın kız çoklu kişiliğimi ele geçirdi bir kere. “Keşke vajinamın boyunu bilseydim, o zaman yardımcı olabilirdim” diye yanıtlıyorum. Psikanalizci eski feministlere göre bebekken vajina bilgimiz varmış. Buna inanmak çok zor. Kızlık zarı mevzusu olmasa bir vajinamız var mı bilemezdik bence. Cinsel birleşmeye kadar böyle bir şeyi bilmediğimi düşünüyorum. Vajinamın kaç cm olduğunu ilk jinekolojik muayenemde öğrenmeliyim. Bu ölçü önemli olmalı. Ölçüler önemli olmalı. Ve şöyle yazılmalı: 90-60-90 (22*). (Şimdilik bilebildiğim en uzun penis boyuna 1 cm ekledim, sanki biraz da boşluk gerek gibi geldi de, mühendis kafası var bende, üstelik bir arabayı çok güzel geri geri park edebilirim.)
Berbat etmek – içine etmek – perişan etmek – bozmak
“Çok fazla erkeğe maruz kalmak” bana bazı fırsatlar veriyor. Erkekleri eşitlik testine tabi tutuyorum. Yani onca acemiliğime karşın, erkekleri böyle seçmeye çalışıyorum. Cinsiyetçi tutumları asla yanıtsız bırakmıyorum. Çok hoşlandığım biri olsa da bir şeyleri berbat etmekten, bozmaktan çekinmiyorum. Bildiğiniz içine ediyorum. Bu tüketmek mi? Bilmiyorum. Çok yorucu olduğu kesin. Bazen perişan oluyorum. Umudumu yitiriyorum. Bazı şeyleri tam da berbat ettiğim için güzel şeyler yaşayabildiğimi düşünüyorum. Dilde özgürleştikçe, cinsellikte de özgürleşiyorum. Bumble bunu kapitalist bir taktik olarak kullansa da, “berbat et, olsun yenisini bulursun” dese de ben bunu deneyimlerken özgürleşiyorum. Bu da beni tek eşli olmaktan alıkoyuyor. Çok eşli (poly) olmak evet zor ve yorucu ama eğlenceli. Kadınlar çok eşli olabilir mi? Olabiliyormuş… Mülkiyetçi ilişkiler kurmadan cinsel iletişimler kurmak çok hafif hissettiriyor. Ve bazen tersini düşünsem de bunun karşıtı yalnızlık değil. Yalnız değilim. Nasıl yalnız olabilirim ki? P41 beni karaoke kulübe götürecekmiş. Leylâ kaçar.
Not: Homurdanmak sözcüğünü unutmadım, onu size bıraktım.
[1] P kodu için parametre vb… herhangi bir sözcüğü düşleyebilirsiniz.
[2] https://www.hepsiburada.com/kasanavo-kasanova-makarna-tenceresi-pm-HBC00004BKWSM
