Granada’da bulunan Xubia kasabasında Birinci Dünya savaşı sonrası zor günler yaşanıyordu. İspanya, ürünlerini en çok ihtiyaç duyan ülkelere satarak iç pazarı daraltmıştı. Yerel satıcılar ise en çok talep edilen ürünleri tekelleştirerek fiyat artışı için karaborsaya soktular. Buna köylülerden alınan yüksek vergiler de eklenince halk en temel ihtiyaçlarını gideremez, un ve ekmek alamaz olmuştu. Bir günlük iş ücreti bir düzine yumurtaya ancak yetiyordu. Bu açlığa rağmen bazı insanlar, özellikle tüccarlar giderek zenginleşiyordu. Öte yandan yaşamanın gittikçe güçleşmesine rağmen, yetkililer adım atmıyordu.
9 Mart’ta kadınlar örgütlendiler ve onların öncülüğünde başlayan direniş giderek yayıldı. Sanayilerde ve tersanelerde grev çağrıları yapılıyordu. 10. gün 12 yaşında bir çocuk ve bir işçi vuruldu. 13 Mart’ta Belediye Başkanı’nın evinin önünde protestolar düzenlendi. Muhafızlar düzinelerce yaralı yanında yedi kişinin ölümüne neden oldular fakat ölen sayısı kesin olarak bilinemedi. Ertesi gün Ferrol’den mezarlığa 6 bin kişi yürüdü. Sosyalist ve anarşistler konuşma yaptılar. 15 Mart’ta Ferrol’de genel grev başladı. Durumu kontrol etmek için bölgeye daha fazla askerin gelmesiyle olağanüstü hal ilan edildi. İsyan acımasızca bastırıldıysa da protestolar birkaç gün daha devam etti.
Ferrol ve Naron Belediye Başkanları ile Belediye Muhafızlarının başı istifaya zorlandı. Nisan ayında eyalette bir hükümet değişikliği oldu. Ayaklanmaya katılanlar dışındakilere af çıkarıldı. Revuelta de Las Pedradas büyük bir yurttaş ayaklanmasıydı ve sadece uluslararası savaş ve kıtlık nedeniyle değil, birkaç ay önce Saint Petersburg’da başlayan Rus Devrimi’nin kendi sembolik etkisiyle birlikte değerlendirmek gerekir.
