Japonya, İkinci Dünya Savaşı sırasında on binlerce Koreli kadını askerleri için genelevlerde çalışmaya zorladığını 13 Ocak 1992 tarihinde kabul etti. Bu tarihten önce Japonya’nın resmi tutumu, bu kadınların ordu değil özel girişimciler tarafından işe alındığı yönündeydi. Ocak 1992’de Japon ordusunun kadınları kaçırma, “konfor istasyonları” kurma ve işletme faaliyetine dahil olduğunu gösteren resmi belgeler keşfedildi. Bunu takiben, dönemin Japonya Başbakanı özür dileyen bir açıklama yayınladı.
“Konfor kadınları” (Comfort girls / comfort women), İkinci Dünya Savaşı öncesinde ve sırasında işgal altındaki bölgelerde Japon İmparatorluk Ordusu tarafından cinsel köleliğe zorlanan kadınlardır. Türkçede rahat ettirme, teselli etme anlamına gelen, Japonca ianfu kelimesinin çevirisi olan bu deyim, seks işçiliği için bir örtmecedir. Tarihçiler, etkilenen kadın sayısının 50 bin ila 200 bin aralığında olduğunu tahmin ediyor. Sayılar halen araştırılıyor ve tartışılıyor.
Kadınların çoğu Kore, Çin ve Filipinler dahil olmak üzere işgal altındaki ülkelerdendir. 1910 – 1945 yılları arasında bir Japon kolonisi olan Kore’den zorla Japon işgali altındaki Çin’e ve Güneydoğu Asya’ya götürülürler. “Konfor istasyonları” Japonya, Çin, Filipinler, Endonezya, Malaya, Tayland, Burma, Yeni Gine, Hong Kong, Makao ve Fransız Çinhindi’nde bulunur. Aralarında daha az sayıda Hollanda ve Avustralya’dan getirilen Avrupa kökenli (tahmini 200-400’ü Hollandalı) kadın da vardır. Papua Yeni Gine kökenli kadın sayısının 16 bin civarında, Tayvanlı kadınlarınsa 2000’in üzerinde olup, yarısından fazlasının çocuk yaşta olduğu belirtilir.
Tanıklıklardan, bazı kadınların genelevde çok sayıda erkek için çalışmak yerine bir Japon subayının evinde cinsel köle olarak yaşamayı ‘seçtiği’, bazılarının mülteci kamplarında açlıkla karşı karşıya kalıp, ne olduğu tam açıklanmadan yapılan yiyecek ve iş tekliflerini kabul ettiği, bazı kadınların ise gençleri koruma umuduyla gönüllü olduğu biliniyor.
Başlangıçta genelevlerin, savaş zamanındaki tecavüz olaylarını azaltmak için askerlere gönüllü seks işçileri sağlamak amacıyla kurulduğu ileri sürülür. Ancak birçok kadın kendi istekleri dışında genelevlerde çalışmaya zorlanır. Tanıklıklara göre evlerinden kaçırılarak askeri genelevlerde köleleştirilen Japon kadınları, işgal bölgelerindeki insan ticaretinden ilk etkilenenler olur. Bazen yerel aracılar, kadınları fabrikalarda veya restoranlarda çalışma vaadiyle cezbeder. Karakollarda ya da Japon ordu üslerinde hemşirelik işi için sahte reklamlar verilir. Çeşitli ayartmalarla askere alındıklarında bu kadınlar hem kendi ülkeleri içinde hem de yurtdışındaki “konfor istasyonları”na hapsedilir.
Japonya 1965’te ülkeler tam diplomatik ilişkilere yeniden başladığında Kore ile savaş tazminatı sorununu çözdüğü gerekçesiyle cinsel şiddetten hayatta kalanlara resmi bir tazminat ödenmeyeceğini bildirir. Aralık 1991’de Pearl Harbor saldırısının 50. yıl dönümünde üç Koreli kadın Çin’de seks işçiliğine zorlandıkları için tazminat talebiyle Tokyo’da dava açar, Seul’de sık sık protesto eylemleri yapılır.
1994’te Japon hükümeti, Güney Kore, Filipinler, Tayvan, Hollanda ve Endonezya’ya ek tazminat ödemek için Asyalı Kadınlar Fonu’nu (AWF) kurar. 61 Koreli, 13 Tayvanlı, 211 Filipinli ve 79 Hollandalı kadına dönemin başbakanının imzasıyla resmi bir özür iletilir. Fonun parası hükümetten değil özel bağışlardan gelir, dolayısıyla tazminat “resmi” değildir. Birçok Koreli kadın ilke olarak tazminatları reddeder, bazıları kabul eder. 1998’de Japon mahkemesi hükümetin hayatta kalan kadınların her birine 2300 ABD doları tazminat ödemesine karar verir.
2007 yılında dönemin başbakanı “Japon hükümetinin seks işçisi çalıştırdığına dair hiçbir kanıt bulunmadığını” belirtir ve Asyalı Kadınlar Fonu feshedilir, ardından Japon parlamentosu resmi bir özür yayınlar. İleriki yıllarda da erkek liderler sık sık, başlangıçta özür dileyip sonra tutum değiştirir. Silahlanma yarışına giren “kırılgan erkeklik” militarist bir kültür yaratırken, bu kadınların İkinci Dünya Savaşı’ndaki rollerinin “askerlerin dinlenebilmesi için gerekli” olduğunu savunan fail kollayıcı söylemler bugün de devam edebiliyor. Tabii kadınların özgürlük mücadelesi de.
https://www.nytimes.com/1992/01/14/world/japan-admits-army-forced-koreans-to-work-in-brothels.html
