Kadın olarak utandırıldık, trans laço olarak disforimizi tetikledi. Ve tüm bunlarla birlikte kendimizi regl olurken aslında o kadar yalnız bıraktık veya yalnızlaştırıldık ki…
Bir süredir regl olmak üzerine ara ara düşünüp yeni bir şey deniyorum. Denediğim şey; evdeyken (hatta bazen reglin son günleriyse dışarı çıkarken dahi) ped, tampon, regl külodu, menstrüel kap vs hiçbir şey kullanmadan allah ne verdiyse kanın donuma akması. Bunu yapabilmemi sağlayan bazı koşullar var tabi, buraya geleceğim. Düşündüğüm şey ise; trans laçoyken de kadınken de (ben kendime “eskiden kadındım, sonra trans oldum, dönmeyim” diyorum, bu benim deneyimim) regl ve ona ilişkin şeylerden utandırılmak/utanmak. Ardından maruz bırakıldığımız regl yalnızlığı. Buraya da geleceğim. Ama ilk önce bu serbestçe kanama mevzusunu konuşalım.
Bu serbest kanama mevzusunu başkaları ne zamandan beri yapıyor bilmiyorum ama ben daha yeni görüyorum sosyal medyada. Hakkında bir şey de okumuşluğum yok açıkçası. Ben nasıl başladım dersek, aslında regl olan birçokları gibi dona bulaşmaması için kullanılan yöntemlerin berbat olmasından dolayı bıraktım kanımı serbest. Denediklerim tampon ve ped. Menstrüel kap çok övülüyor, onu da biliyorum ama uzun bir süredir düzenli regl olmuyordum o yüzden de kullanmayı düşünmedim. Hele bir ara senede iki kez filan oluyordum. Neyse artık en kötü iki ayda bir geliyor. Benim için düzenli olan bir regl hayatım var yani. Ve çok uzun zamandır genel itibariyle evde yaşıyorum. Regl düzensiz olunca da geleceği tarihi vs. bilmiyorsunuz. Birden uyandığınızda yatağınızda oluşan bir kan lekesi veya tuvalete işemeye gittiğinizde donunuzu indirince karşılaştığınız kanlı don manzarasıyla haberdar oluyorsunuz. İyi bir ihtimal de gün içinde karnım ağrıyor ve anlıyorum; “geliyor gelmekte olan”. İşte bu bilinmez regl tarihleri sebebiyle birden karşılaştığım kanlı donlarım ve genelde evde olmam birleştiğinde “dur lan, takmayayım ped nasılsa evdeyim” dememle başladım serbest stil kanamaya. Bu olay hijyenik midir ne kadar doğru yapıyorum vs hiçbir bilgim yok. Eğer öldürecek bir şey yoksa öğrenmeye de niyetim pek yok. Tabi bir avantaj da benim öyle çok kanamam olmuyor ve genital yapımdan kaynaklı bu pede çok akmıyor. Zaten bu kimseye verdiğim bir tavsiye değil, deneyim paylaşıyorum yalnızca.
Bu serbest kanamalar yaşanırken o kanlı donlarla başka bir ilişki kurmaya başladım. Çünkü donumdan söktüğüm, vulvamdan çıkardığım ve attığım bir şey yok. O orada bir süre seninle duruyor, sen donunu değiştirene kadar. Bu serbest serseri stil arasında ped kullandığım filan da oluyor tabi. İşte bu süreçlerin gel gitleriyle kesişen bazı düşüncelere dalmaya başladım zaman içerisinde.
Nonbinary ve trans laço açılırken, beni en çok düşündüren şeylerden bir tanesi reglin bana disforik hissettirmeyişidir. Hiçbir zaman regl oluşuma o gözle bakmadım. Beni “kadın” kılan bir şey olarak görmedim, hâlâ daha görmüyorum. Evet, ben regl oluyorum diye bana kadın diyorlar ama benim kendime öyle beyanlarım yok. Trans laço olarak da beni rahatsız eden tek şey ağrısı ve o psikolojik dalgalanmaları. Yani bedenime etkilerinden rahatsızım, birçokları gibi. Dinlediğim trans laçolar arasında reglin disforik hissettireni de vardı olmayanı da. Ama genel duyduğum derin bir rahatsız oluş. Hormona başlayanların birçoğu onun gitmesini istiyor. Regl kesilmiyorsa endişeleniyor, üzülüyor. Tüm bu hisleri biraderlerimle ve nonbinary kardeşlerimle paylaştığımın bilinmesini isterim. Yalnız ve yanlış değilsiniz canlarım sadece benim hissettiğim şeyler daha farklı ama bu sizin hislerinizin koca bir gerçek olarak orada durduğunu değiştirmiyor kesinlikle.
Etrafımda regl olan cis kadın arkadaşlarımın da tonla sorunu var bu arada. Sık regl olmalar, düzensizlikler, acillik olanlar, PMS’in yaşattığı zorbalıklar… Bitmek bilmeyen bir çile diyeceğim ama bitince de, başka çileler. Menopoz olmak derttir demiyorum ama bu ülkede menopoz olan her insan bir sürü ayrımcılığa maruz kalıyor. Onun da bedene türlü türlü etkileri var. Oraya henüz geçmediğim için çok yorum yapamayacağım.
Trans laço olmalar, serbestçe kanamalar, tuvalette ped ile bakışmalar derken bir gün aklıma hayatımda kimsenin kan olan bir pedini bilinçli bir şekilde bana göstermemiş olması geldi. Yani ben tuvaletteki çöpe açık bir şekilde atılan pedler harici (ki buna da bir-iki kere denk gelmişimdir) hiç kanlı bir ped görmedim, kendiminki dışında. Sonra bu bilgi bana çok koydu. Cidden buna çok üzüldüm. Otursak otuz gün regl hakkında konuşuruz. Hatta lütfen konuşalım. Veya çevremde cinselliklerini benimle paylaşan bir sürü insan kaynıyor. Bunların baya bir kısmı da regl oluyor veya bir ara oldu. Birçoğumuz da regl konusunda, ergenlik çağımızdan beri utandırıldığımızı biliyoruz. Aktivist kimseleriz işte. Ama birbirimize açıp da “bak benimki de böyle oluyor” dememişiz. Ben başka biri nasıl regl oluyor, nasıl oluyor onun pedi bilmiyorum. Aynı şekilde başka bir arkadaşım benim nasıl regl olduğumu bilmiyor. Hayatımızın çok uzun bir süresi olduğumuz, genel itibariyle sıkça olduğumuz bu regl arkadaş hakkında nasıl böyle bir şeyi kaçırabildik? Marketten pedi rahatça alabiliyoruz. Pede ihtiyacımız olunca bunu sesli söyleyip elimizde pedle tuvalete gidebiliyoruz. Buraya kadar tamam da, ya sonrası? Regl olunca ağrı çekenlerimize sıcak su torbaları dolduruyoruz, minnoş davranıyoruz, sarıp sarmalıyoruz da o pede niye hiç bakmıyoruz? Ben niye kanlı bir ped görmedim? Bu konuda o kadar yalnız olduğumu da zannetmiyorum, bu yazıyı okuyan birçoklarının görmemiş olduğuna bahse girerim.
Kadın olarak utandırıldık, trans laço olarak disforimizi tetikledi. Ve tüm bunlarla birlikte kendimizi regl olurken aslında o kadar yalnız bıraktık veya yalnızlaştırıldık ki… Biz bırakmadık muhtemelen, gösterilmez diye öğrettiler bize. Sonra da hiç onu sorgulamadık. Regl üzerine, ped/tampon/regl külodu/menstüral kap üzerine dayanışmamızı kurmak için hep mücadele ettik, bu ürünlere erişebilmek için hep haykırdık, vergileri kaldırın dedik. Ama “benimki de böyle oluyor” demedik. Ben mi saçmalıyorum yoksa bu yalnızlığımızı konuşmamız mı gerekiyor bilmiyorum. Ben bunu düşündüğümden beri garipsiyorum bu durumu. Bir sürü insanın genitalini birçok sebepten gören biri olarak hiç kanlı ped görmemiş olmamı garipsiyorum. Veya ben kanlı donlarımı kimseye göstermememi garipsiyorum. Yalnız hissediyorum kendimi bu konuda. Tiksineni, kokudan rahatsız olacak olanları anlıyorum ama herkes sırf o sebepten mi görmek istemez? Fotoğrafını da mı? Bilemiyorum işte. Ben her şeylerimi feminist yoldaşlarımla yapıyorum da sadece reglimi yalnız başıma oluyormuşum gibi hissediyorum. Siz de öyle hissediyor musunuz?
