Yakınlık kurmak için çabalayan erkeklerden seks trafiğinde çalışan kadınlara, her türlü insanın faydalanması bekleniyor. Fakat gerçekte bunlar, erkekler tarafından satın alınacak kadınların simülasyonları.

Suzanne Moore

Gençliğimde, ideal kadının birahanenin üst katında yaşayan sağır ve dilsiz bir nimfomanyak olduğu söylenirdi. Bugünlerde bu klişeye gönülsüz bir yakınlık duyuyorum: en azından bu hayali kadın bir arzunun ürünü. Ve insan. “Nimfo” o zamanlar öyleydi ve bakire olmayan herhangi bir kadına da söylenebilirdi.

Açıkçası yine de, yeni ideal kadının robot olacağı bir başka cinsel devrimin ortasındayız; gerçek hissettiren ve “ihtiyaçları” ile ilgili iletişim kurabilen, canlı gibi oyuncak bebekler. Devrimin doğru kelime olup olmadığından emin değilim fakat kullanılan kelime bu. Sorumlu Robotik Vakfı raporunun yazarları, seks robotlarının yakın ilişki kurmakta zorlanan insanlara yardım edebileceğini ileri sürüyor; bakımevlerinde yaşayan, bunamış ya da engelli insanlara. Bu asil bir düşünce olabilirdi, herkese bir insan hakkı olarak cinsellik yaşama olanağı tanınmasının zorunlu ve bütün bunların bir şekilde terapötik olduğunu kabul etseydik. Gerçeklikse çok daha basit. “İnsanlar” için seks robotu üretme işinde olanlar, aslında erkekler tarafından satın alınmak üzere kadınların simülasyonlarını yapıyorlar.

Bu yaratıklardan bazıları konuşabiliyor ve bir tabletten programlanabiliyor. Delikleri, mümkün olduğunca canlı gibi hissettirecek şekilde yapılıyor. Bazıları “frijid” moduna getirilebiliyor, eğer sizin numaranız buysa ve onu zorlamak istiyorsanız. Bütün bunlar “birinci sınıf” değil mi?

Bir robotla seks yapmanın birçok artısı var. Neden hoşlanıyorsanız yapabilirsiniz, kistediğiniz fanteziyle şımarabilirsiniz ve kimse zarar görmez. Bu nedenle, tecavüzcülerin tecavüz etmesini durdurabilir ya da üçlü ilişkilerde başka birinin dahil edilmesi ilişki için fazla riskli olduğunda kullanılabilir. Siborg seks, bir olasılıklar dünyasına açılır. Teoride.

Pratikte, bunlar karmaşık mastürbasyon yardımcılarıdır. Pazarda zaten bir sürü böyle alet varken, asıl mesele ne? Nihayetinde oral seks için kesik kafa modeli bir şey satın alınabilir; öyleyse neden onu bir bedene eklemeyelim? Bedene neden yumuşak bir cilt ve kalıbı mükemmel çıkarılmış dudaklar eklemeyelim? Seks, her şeyden öte kafada, değil mi?

Geleceğin bu heyecan verici versiyonu, burada. Oyuncak bebekler hazır. Mart ayında, Barselona’da, belli bir tarzda giydirilebilen ve müşterinin istediği pozisyonda bekletilebilen LumiDolls’ları sunan bir genelev açıldı. Bunlar “uygun şekilde, özel antibakteriyel sabunlarla, kullanımdan önce ve sonra dezenfekte edilir.” Seksi! Bu yer bir ay içinde kapandı fakat bazıları bu robot bebeklerin, kızların seks işçisi trafiğine girişini durdurmaya yardımcı olacağını tartışıyor. Başkalarıysa, eğer robotlar bilince yaklaşan bir şeylere sahip olmaya başlarsa, otomatikleştirilmiş seks işçilerinin hakları olacağını ileri sürüyor. Her türlü etik tartışma yapılabilir fakat çarpıcı olan, seks robotlarının nötr değil, cinsiyetlendirilmiş bir dünyada yaratılmış oldukları.

Gerçekten de, otomasyon ve teknoloji etrafında dönen heyecan verici tartışmaların çoğu toplumsal cinsiyeti tamamen görmezden geliyor. 20 yıl içinde işlerin %40 ila %50’sinin otomatikleştirilmiş olacağını sık sık okuyoruz. Bu, evrensel temel gelire ilişkin argümanlardan biri. Fakat kimlerin işleri? Çocuk bakımını kim yapacak? Boş zamanlar da tamamen otomatikleşirse ne olacak? Bu sadece, erkeklerin robot seks işçilerini tatmin etmeye daha fazla vakit ayırabileceği anlamına mı geliyor?

Bütün bunları sorgulamak, teknoloji karşıtı olmak değil. Donna Haraway gibi feministler, siborg fikrindeki radikal potansiyeli çoktan gördü. Onların yaratılışlarının, bizim kimlik ve kendiliğin doğasını yeniden düşünmemize nasıl yol açtığını gördü. Halihazırda teknoloji tarafından ağ gibi sarılmış durumdayız, öyle ki makinelerle seks yapmak o kadar da büyük bir sıçrama değil. Güney Kore, 2020’de her evde bir robot olmasını hedefliyor. Japonya, yakınlığın insani bağ kurma yerine “tekno” yoluyla kazanıldığı seks oyuncak bebeklerini ve her türlü popüler kültür ürününü pazarlıyor.

Breitbart ya da Reddit gibi sitelerde kadınların nesneleştirilmesi gibi itirazlara, zaten porno ve video oyunu dünyasına batmış ve rıza ile sevişen, gerçek kadınlardan yorulmuş tükenmiş erkekler tarafından gülünüyor. Seçici, kanlı-canlı kadınların gözden çıkarılabilirliğini kutluyorlar, feministlere mesaj olarak. Maço özgürlükçülerin bile geçmeye gönülsüz olduğu bir çizgi, yine de var. Çocuk gibi görünen seks oyuncak bebekleriyle kimse rahat görünmüyor. Bunların pedofillere “yardım” edebileceği argümanı şüpheli kalıyor, fakat bu şeyleri yasaklamak uluslararası işbirliği gerektirir. Japonya’dan gemiyle gönderilen bir çocuk oyuncak bebeğin sahibi, Kanada’da çocuk pornografisi bulundurmakla suçlandı.

Bunlar fantezilerin somutlaşmasıyla gelen zorluklar. Bir çocuğun taklidi (replikası) ile mastürbasyon yapmak “okey” değilse, yetişkin bir kadının taklidi ile bunu yapmak neden “okey”? Çünkü olan tam da şu: erkeklerin cinsel taleplerini doyurmanın kazançlı ve kaçınılmaz olduğunun kabulü. Bu, erkek arzusunun ayrıcalıklı oluşuna ilişkin, çok daha büyük bir kültürel sorunun parçası. Mastürbasyon fantezilerinden türeyen bir teknoloji, can sıkıcı biçimde programlanamayan kadınların yaşamlarını yükselten bir teknoloji değildir. Gerçek bir devrim, hep birlikte farklı bir dizi “ihtiyaç” tarafından tahrik edilen bir teknoloji olacaktır. Fakat kadınlar belalıdır. Çünkü bizim taleplerimiz olur.

Bu yazı 5.7.2017 tarihinde The Guardian’da yayınlanmıştır.

Çeviren: Suzan Saner

Bir cevap yazın

Lütfen yorumunuzu giriniz!
Lütfen isminizi buraya giriniz

Bu site, istenmeyenleri azaltmak için Akismet kullanıyor. Yorum verilerinizin nasıl işlendiği hakkında daha fazla bilgi edinin.