8 Mart 1997’de “Kadınlar Artık Örgütlü” mitinginin düzenlenmesinde yer alan kadın gruplarından ve tek tek kadınlardan bir bölümü, Aile İçi Şiddeti Önleme Yasası’nın bir an önce çıkarılması için Aile içi Şiddet Son Kampanyası başlattılar. 8 Mart Kadın Platformu, Evde Çalışan Kadınların Örgütlenme Girişimi, Feminist Kadın Çevresi, Jiyan Kadın Kültürevi, Mor Çatı, Özgür Kadın Derneği, Kürt Kadav, Jujin Dergisi ve tek tek kadınlar, Kampanya’nın ilk eylemi olarak 25 Ekim 1997’de Bakırköy Özgürlük Meydanı’nda bir basın açıklaması yaptılar. Aile içi şiddete ilişkin tasarının bir an önce, özellikle de 25 Kasım 1997’deki Uluslararası Kadına Yönelik Şiddete Son Günü’nden önce yasalaşmasını istediler.
Kadınlar taleplerini şöyle sıraladılar:
- Her ne kadar Tasarı’nın adı, “Ailenin Korunmasına Dair Kanun” olarak öngörülmekteyse de bu adın “Aile içi Şiddeti Önleme Yasası” olarak değiştirilmesini istiyoruz.
- Bu konuda açılacak davalarda kadınların “taraf” olması konusunun netleştirilmesini istiyoruz.
- Çocuk ve ana baba psikolojisi konusunda eğitilmiş kadın yargıçlardan oluşacak Aile Mahkemeleri’nin kurulmasını; yargılama sürecine psikologlar, sosyal hizmetliler gibi uzmanlar ve bilirkişilerin de katılmasını istiyoruz.
- Hukuksal süreçlerde kadınlara ücretsiz avukat bulmaktan, yargılama giderlerine katkıda bulunmaya dek uzanan mali ve hukuki destek sunulmalıdır.
- Emniyet ve yargı organlarında daha fazla sayıda kadına yer verilmelidir. Bu kurumlarda yer alan görevliler konu ile ilgili olarak özel bir eğitimden geçirilmelidir.
- Her semtte şiddete uğrayan kadınlara fiziksel, psikolojik ve hukuksal destek sunacak bağımsız Kadın Sığınma Evleri açılmalıdır.
- Kadın sığınma evleri, emniyet, yargı organları, hastaneler, doktorlar, sosyal ve mali yardım kurumları gibi konuyla ilgili kurumlar arasında eşgüdümlü bir çalışma sağlanmalıdır.
- Şiddet tanımı, evlilik içi tecavüzden ekonomik ya da duygusal şiddete yönelik tüm şiddet biçimlerini içerecek şekilde, “BM’nin şiddet tanımı” doğrultusunda geniş anlamda yorumlanmalıdır.
Kampanya boyunca stantlar kuruldu. Bildiriler dağıtılıp aşağıdaki metne imza toplandı.
“Şiddet bizim kaderimiz değil; şiddetsiz bir ortamda yaşamak en doğal hakkımız… Ancak, aile içi şiddeti önlemek amacıyla hazırlanan yasa tasarısı hâlâ mecliste, alt komisyondan üst komisyona, meclisten komisyona, komisyondan meclise gidip geliyor. Biz sesimizi çıkartmazsak bu yasanın çıkmayacağı açık. Elbette ki, bu yasa çıkar çıkmaz kadınlara yönelik şiddetin ortadan kalkacağını düşünmüyoruz. Toplumdaki ve aile içindeki mülkiyet, güç ve iktidar ilişkileri değişmedikçe şiddetin ortadan kalkmayacağını gayet iyi biliyoruz. Ama gene de bu yasanın, gecikmiş de olsa, aile içi şiddetin önlenmesi için atılacak etkili adımlardan biri olacağını düşünüyoruz. Bu nedenle biz, aşağıda imzası bulunan kadınlar, söz konusu yasanın bir an önce çıkarılmasını istiyoruz.”
22 Kasım günü “Aile içi şiddete son” şiarıyla, davul çala çala Taksim’den Galatasaray’a yürüyen kadınlar topladıkları imzaları TBMM Başkanlığına postaladılar. Yasa çıkana kadar mücadelelerini sürdüreceklerini ifade ettiler.
4320 Sayılı Ailenin Korunmasına Dair Kanun 14 Ocak 1998 tarihinde kabul edildi.
Kaynak: Pazartesi Dergisi Sayı 32, S.11