1812 yılında kurulan Dover Pamuk Fabrikası/Cohecho Tekstil Fabrikası’nda esas olarak kadın ve çocuk işçiler çalıştırılıyordu. Ödenen ücret günde 47 sent idi; ancak bunun da en az yarısına işçilerin kaldıkları oda ve yemek için el konuyordu. Düşük ücretin ve ücret hırsızlığının yanısıra çalışma koşulları da çok ağırdı: İşçiler haftanın 5 günü 12 saat, cumartesi günleri ise biraz daha kısa zaman çalışıyorlardı. İşe geç gelmenin cezası %25 ücret kesintisi idi. Fabrikada erkek işçilere uygulanmayan bir kural olarak, kadın işçilerin kendi aralarında konuşmaları yasaklanmıştı. İş güvenliği söz konusu bile değildi. İşten atılan işçilerin yeni bir işe girmesi, hazırlanan “kara liste”lerin tekstil fabrikaları arasında paylaşılması yoluyla engelleniyordu.
1828 yılında fabrika el değiştirince koşullar daha da ağırlaştırıldı. Yeni patronlar, kadın ve kız çocuklarının ücretlerini günde 5 sent düşürmeye karar verdiler. Bu erkek işçiler için geçerli değildi. Bu ücret indirim kararı sonrası fabrikada çalışan işçilerin yarısından fazlası fabrikayı boşalttı. Kadınlar fabrikanın etrafında ellerinde pankart ve dövizlerle dolaştı ve eylemlerini görünür kılmak için birkaç varil barut ateşledi. Kadınlar şehre doğru bir yürüyüş de yaparak greve çıkma nedenlerini önlerine gelene anlattı. ABD tarihinde kadınlar tarafından örgütlenen ilk grev olarak anılan Dover Pamuk Fabrikası/Cohecho Tekstil Fabrikası grevini bazı gazeteler desteklerken, bir kısmı karşısında yer aldı.
Kadınların hazırladığı talepler metni, ücret kesintisini kabul etmediklerini ve kesintide ısrar edilirse işbaşı yapmayacaklarını patronlara bildiriyordu. Kadınlar bu metinde aldıkları ücretin zaten yeterince düşük olduğunu; evlerinden, ebeveynlerinden ve arkadaşlarından uzakta çalıştıklarını; ücretleri düşürme girişimini, farklı imalat işletmelerinin patronlarının, istihdam ettikleri kadınları kendilerine bağımlı kılmaya hatta köleleştirmeye yönelik planlarının bir parçası olarak gördüklerini ifade ediyordu.
Patronların bu taleplere verdiği yanıt, bir gazete ilanıyla 500 yeni işçi alımını duyurmak oldu. Grevci kadınların çoğu iki gün sonra işe dönerken, bir kısmı dönmedi.
Grev sonunda elde edilen tek hak fabrika içindeki konuşmanın serbestliği oldu. Ancak bu deneyim işçileri güçlendirdi ve bir sonraki yıl fabrika sahiplerinin fabrikadaki ısıyı ve nemi artırmak için camları çivilemesi sonrası işçilerin tekrar iş bırakmasına yol açtı. Bu seferki direniş kazanımla sonuçlanacaktı.
https://www.lawyersgunsmoneyblog.com/2018/12/day-labor-history-december-30-1828
