1 Ağustos 1989 tarihinde Adalet Bakanlığı ünlü 1 Ağustos Genelgesini yayınladı ve bununla birlikte cezaevlerindeki siyasi tutuklulara yönelik bir devlet terörü uygulamaya konuldu. Bütün cezaevlerinde buna tepki olarak direnişler, açlık grevleri gelişti. Bu süreçte Eskişehir Özel Tip Cezaevi, Bakanlığın kararı ile kapatıldı ve oradaki bütün tutuklular sürgün edildi. Eskişehir’den Aydın’a sürgün sevki sırasında, adeta bir ölüm tabutuna dönüştürülmüş cezaevi nakil aracının içine sıkıştırılmış tutuklulardan ikisi kapılar açılmadığı için havasızlıktan yaşamlarını yitirmişti.
Feminist kadınlar cezaevlerindeki şiddetin son bulması için bütün herkesi; bu cinayetlere karşı çıkmaya, 1 Ağustos Genelgesinin kaldırılmasını talep etmeye, bu durumu protesto etmek için siyahlar giymeye ve gazeteleri siyah sütun atmaya çağırdılar.
9 Ağustos’ta ilk eylemlerini siyahlar giyerek yapan kadınlar, hapishanelerde, ölümlere varan devlet şiddetini protesto etmek için Cağaloğlu Meydanı’nda yere yatarak yolu bir süre trafiğe kapattı ve basın bildirisi okudu.
10 Ağustos günü, siyahlı kadınlar Tünel’den Galatasaray’a kadar sessizce yürüdükten sonra ellerindeki küçük siyah kartonları havaya fırlattılar ve alkışlarla dağıldılar.
Yürüyüş sonrası, Emel Armutçu, Nuran Ağan, Şenay Gelişli, Gülnur Acar Savran, Süheyla Kalyoncu, Ayşe Düzkan, Filiz Karakuş, Saynur Çetiner, Eftal İplikçi, Zübeyde Atay ve Nazmiye Ülker gözaltına alındılar. Aslında polisin gözaltına aldığı kişi sayısı 4-5 kişiydi. Ancak birbirini bırakmayan kadınlar karakola giderken 11 kişi oldular. İki gün Beyoğlu Karakolu’nda kaldıktan ve şubede ifadeleri alındıktan sonra 12 Ağustos Cumartesi günü tutuklandılar. 28 gün sonra da ilk duruşmada serbest bırakıldılar.
Ne kadar önemli bir eylemdi ve ne kadar az anıldı… bu eylemin anıları yazıya döküldü mü?